Corona verhaal team 10

Het was maart 2020 toen Koovit bij ons kwam. In het begin een zachtaardig beest, maar in de loop van de tijd bleek hij steeds meer mensen te gaan vervelen. We probeerden hem zo veel mogelijk binnen in zijn hok te houden, waar hij niemand iets kan doen. Alleen, het moest eten hebben natuurlijk. Zo gingen we af en toe naar buiten, in angst om gebeten te worden, om hem te voeden. Onze ouders zijn beide een keer gebeten, gelukkig niet ernstig genoeg om naar de huisarts te moeten. We hebben maatregelen genomen om het dier in bedwang te houden zodat er niet nog meer gewonden vallen. Helaas gebeurt het zo af en toe dat Koovit naar buiten schiet en mensen raakt, sommige beten kunnen ouderen en zwakkeren fataal worden. Als we deze maatregelen volhouden leert Koovit zo langzaam zijn gedrag af en kunnen we in harmonie met elkaar leven.